رسول جان به پروازت قسم، رفتنت خرابه اي را به بار آورده که زير آوارش مانده ام...
فرياد دلتنگي ام را بر همه عالم فرياد خواهم زد...
اين دنيا تنگ تر از آنست که تمام حجم اندوه جاي خالي ات را در خود جاي دهد...
رسول کجا رفته اي... بخدا بي تو بوي بي کسي ميدهم...
قرار ما اين نبود... رسم دل شکستن هم اين نبود...
رسولِ عزيزم... تا ابد در خاطرمان خواهي ماند...

با سلام
رسول برادرم بود...خوب و بد زندگي مرا او تعيين مي کرد... به قدري وابسته اش بودم که همانقدر وابسته ي پدر نبودم
روزهاي تلخ و شيرين زيادي باهم داشتيم
الان هرچي دنبالش ميگردم نيبست که نيست...ميرون دنبال جاهايي که اسم و نشان رسول هست...نامه اي که در دوران آموزشي استخدامش در سپاه برايم نوشته مرور ميکنم...به جايي نميرسم که نميرسم
ميسوزم و ميسوزم و ميسوزم و باز ميسوزم
کمرم را شکست....
رسول جان تا عمر به دنيا دارم دل از غصه نخواهم کند و به ياد خاطاتمان اشک جاري خواهم کرد...رسول جان... من بميرم تو بيا فاطمه ات منتظر است....ايکاش من ميرفتم...جگرم سوخت....