با سلام
رسول برادرم بود...خوب و بد زندگي مرا او تعيين مي کرد... به قدري وابسته اش بودم که همانقدر وابسته ي پدر نبودم
روزهاي تلخ و شيرين زيادي باهم داشتيم
الان هرچي دنبالش ميگردم نيبست که نيست...ميرون دنبال جاهايي که اسم و نشان رسول هست...نامه اي که در دوران آموزشي استخدامش در سپاه برايم نوشته مرور ميکنم...به جايي نميرسم که نميرسم
ميسوزم و ميسوزم و ميسوزم و باز ميسوزم
کمرم را شکست....
رسول جان تا عمر به دنيا دارم دل از غصه نخواهم کند و به ياد خاطاتمان اشک جاري خواهم کرد...رسول جان... من بميرم تو بيا فاطمه ات منتظر است....ايکاش من ميرفتم...جگرم سوخت....