یه مدتیه می خوام در مورد دوست و دوستی بنویسم اما فرصت نمی کردم. به نظر شخص بنده هر چیزی آدابی داره و باید این آداب رعایت بشن تا اون موضوع ارزشه خودشه حفظ کنه. امروزه بیشتر دوستی ها یه طرفس و هرکی به هرکی سلام میده طرف دوم این سلامو با کمی تامل جواب میده چون شدیداً به فکر فرو می ره که این سلام از کجا بود، برای چی بود و آخرش چی می شه و به کجا ختم میشه و هزاران سئوال دیگه. . .
بگذریم راستش در مورد دوست و دوستی هر چقدر بنویسم و بنویسیم تموم نمیشه. اگه تو سریال یوسف پیامبر به یاد داشته باشید طی یک دوره زلیخا برای به دست آوردن یوسف و دوستی با اون به هر کاری دست زد و بعد از گذشت چندین دهه وقتی به یوسف رسید که خدای یوسف و یا به قولی دوست حقیقیه خودشو پیدا کرده بود و دیگه یوسف چندان راضیش نمی کرد و لذت دوستی با خدای یوسف بیشتر بهش حال می داد تا خوده یوسف. امیدوارم همه ما تو پیدا کردن دوست و دوستان حقیقی موفق باشیم و خدا هم ما رو به حال خودمون رها نکنه.

بقیش بمونه برا بعد.
فعلاً یا حق